วันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2554

ขอเพียงอดทนและทนสู้

ขอเพียงอดทนและทนสู้
นัยช่วงเวลาที่ทุกคน(เพื่อนๆ) เจอกะสิ่งที่เลวรายที่สุด หั้ยที่ชีวิต..หมดหนทางที่จ่า ก้าวเดินต่อปัย โปรดจงรุไว้ว่าคุนยังมฉานที่คอยเป้นกำลังจัยหั้ยคุนเสมอ  




 "เวลาห้องสกปรก เราก็ทำความสะอาด
ไม่นานเราก็จะได้ห้องใหม่ที่น่าอยู่

แต่แปลก...เวลาเราเป็นทุกข์
ไม่สบายใจ เคียดแค้นขมขื่น เรามักจะเก็บมันไว้
ไม่ยอมเอาออกจากใจ ปล่อยทิ้งไว้เช่นนั้น

นานเข้าก็จะกลายเป็นคราบฝังแน่น ยากที่จะลบเลือนออกจากใจ
จนทำให้แสดงออกมาภายนอกในแง่ที่ไม่ดีไม่งาม เก็บกด
หรือทำร้ายร่างกาย

ทำไมไม่ทิ้งความทุกข์ ความไม่สบายใจ
เหล่านั้นทิ้งไปเสียเล่า ชำระใจให้สะอาด
ให้เหลือไว้เพียงแต่ความดี ความสบายใจ

แม้บางครั้ง อาจใช้เวลานานก็ต้องพยายาม
เพราะในที่สุดเมื่อจิตใจสะอาด
เราก็จะได้หัวใจที่ผ่องแผ้ว สดใส
ทำให้เกิดความสุขตลอดไป..."



ขอบคุณที่มา  ::  จาก คู่มือสู้ชีวิตด้วยตนเอง ชุดที่ 3 มีความสุข...สนุกกับความสำเร็จ 





ม่ายมีครายที่จะเจอแต่ความทุกข์ และม่ายมีครายมีความสุข  ตลอดกาล...

วันจันทร์ที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2554

จุดมุ่งหมาย..จุดเริ่มต้น

แรกเริ่ม... ที่มีความคิดว่าจ่า เริ่มเขียนบล๊อก ม่ายรุคิดด้ายยังงัย
ยัง งง ตัวเองยุเรย พอดีว่าช่วงนี้ว่างงานจัดเรย หาอารายทามแก้เซง
อิกทั้งยังมีโปรแกรมว่า จ่าปัยเรียนภาษาที่ อินเดีย!! เรยมีความคิดว่าจ่าอัพเรื่องราวต่างๆ ที่ด้ายพบเจอนัยอินเดีย ด้วย (แต่ก้อม่ายรุว่าจ่าถามด้ายถึงเมื่อไหร่?)
คิดซะว่าทามปัยก่อน..นัยช่วงเวลาที่ยังว่างๆๆๆๆๆ  มากมายเยี่ยงนี้  ก้อม่ายรุจ่า ลงเรื่องราวอารายที่เป้นสาระรึป่าว??  แต่มีความคิดว่าช่วงแรกๆๆ  จ่าลงเรื่องราวที่ผ่านปัยแร้ว เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามานัยชีวิต (เอาแบบเท่าที่จ่าจำด้ายแร้วกาน) เพราะคิดว่าเมื่อเวลาผ่านปัยม่ายอาจจะเป้น ..ความทรงจำดีๆๆ  ที่เราอาจลืมมันปัยแร้วก้อเป้นด้าย..    สุข-สม-หวัง..ทุกคนนนน